Chaos in Washington

De eerste twee maanden van Trump’s presidentschap werden gekenmerkt door incompetentie en chaos (nog veel meer dan ik had gedacht). Het had er alle schijn van dat de president nauwelijks in staat was leiding te geven aan zijn regering. Bij verschillende gelegenheden spraken ministers en andere functionarissen hun president tegen. Dat was onder meer het geval toen vicepresident Pence eind februari een bezoek bracht aan de internationale veiligheidsconferentie die toen in München plaatsvond. Hij deed bij die gelegenheid uitspraken die lijnrecht ingingen tegen eerdere uitlatingen van zijn president. In dit geval ging het over de betekenis van de NAVO voor de Amerikaanse buitenlandse politiek.
  Trump heeft zijn kiezers beloofd Amerika weer ‘great’ te zullen maken. Dat zal een loze belofte blijken te zijn. Het is ook geen eenvoudige opgave. Trumps verkiezing was vooral een teken, en gevolg, van de verzwakking van de VS. Van de verzwakking van de Amerikaanse industrie (en bijbehorende werkloosheid en malaise), van het teruglopende Amerikaanse aandeel in de wereldhandel. Maar ook van de desastreuze militaire avonturen van de afgelopen vijftien jaar. Van het verlies aan Amerikaans internationaal gezag. En van alle frustratie die daarvan ook in Amerika zelf het gevolg waren.
  Maar de eerste twee maanden van Trumps presidentschap beloven niet veel goeds voor de slachtoffers van de economische en politieke ellende die al jaren in delen van de Verenigde Staten heersen. In de afgelopen drie decennia zijn de Amerikaanse laagstbetaalden er al ernstig op achteruit gegaan. Dat wordt naar alle waarschijnlijkheid alleen maar erger. Trump heeft aangegeven de belastingen voor de hoge inkomens te zullen verlagen. En natuurlijk: ook minder regels, minder belastingen voor bedrijven. Het minimumloon daarentegen moet juist omlaag. Er zal bovendien zwaar worden gesneden in verschillende sociale voorzieningen.
  Toch zal de industrie zal naar naar de gehavende delen van de Verenigde Staten terugkeren. En ook zal Amerika niet opnieuw ‘great’ worden. De onrust en besluiteloosheid die in Washington heersen geven de rivalen van de Verenigde Staten vooralsnog juist de wind in de zeilen. Ook in Europa neemt het vertrouwen in de Amerikaanse leiding af. Vele Europese politici pleiten voor een meer van de Verenigde Staten onafhankelijke koers. Op deze wijze versnelt de regering-Trump het proces van Amerikaanse teloorgang. Daar zal het drastisch opschroeven van de defensiebegroting niet veel aan afdoen.

Dit bericht is geplaatst in Geen categorie. Bookmark de permalink.