Brits leiderschap

In de aanloop naar het Brexit-referendum verklaarde David Cameron – toen nog premier – dat Groot-Brittannië altijd een belangrijke en leidende rol had gespeeld in Europa. Eigenlijk konden de continentaal-Europese landen Brits lidmaatschap van de Europese Unie niet missen, zo leek hij te suggereren. Camerons opmerking, bedoeld voor het Britse publiek, was niettemin arrogant en onjuist. Korte tijd later verscheen het eindrapport van de commissie-Chilcot. Dat rapport ging over de Britse rol bij de Amerikaans-Britse invasie van Irak in 2003. Het rapport liet geen spaan heel van het beleid van de toenmalige Labour-regering onder leiding van Tony Blair. Er was geen duidelijk juridisch mandaat voor deze invasie. Het belangrijkste argument, dat de Iraakse president Saddam Hoessein beschikte over massavernietigingswapens was onjuist. Er lag geen plan klaar wat er met het bezette Irak zou moeten gebeuren. Het besluit werd bovendien genomen door een kleine kliek van intimi rondom premier Blair, waarbij niet eens een formeel verslag werd gemaakt. Een fraai staaltje Brits leiderschap. De Amerikaans-Britse invasie van Irak heeft desastreuze gevolgen gehad. Vele honderdduizenden Iraakse burgers zijn sinds 2003 door gewelddadigheden om het leven gekomen. Miljoenen zijn op de vlucht geslagen. De aanhoudende chaos in Irak heeft een sterk destabiliserende invloed gehad op de hele regio. Heeft bijvoorbeeld mede bijgedragen aan het ontstaan van de bloedige burgeroorlog in buurland Syrië. Premier Rutte heeft al verschillende malen verklaard het Britse vertrek uit de EU te betreuren. Het is inderdaad mogelijk dat Nederlandse economische belangen worden geschaad (al lijken er ook nieuwe kansen te ontstaan). Maar het Britse leiderschap op het terrein van het buitenlands en defensiebeleid kunnen we missen als kiespijn. Brexit betekent dat Duitsland een belangrijker rol op dit terrein zal moeten gaan spelen. Dat is een goed vooruitzicht. Het Duitse buitenlands beleid heeft in de afgelopen jaren getuigd van heel wat meer wijsheid en verantwoordelijkheidsgevoel dan dat van de Britten.

Dit bericht is geplaatst in Geen categorie. Bookmark de permalink.